De Euro Crisis
Die Finnen zijn zo gek nog niet!
Er wordt natuurlijk een hoop gezegd en geschreven over wat we nu moeten doen met onze zwakkere Eurobroeders en de Euro crisis. Als de crisis al niet gecreëerd werd door het vele geleuter en de negatieve berichtgeving erover in de media, dan heeft het er in ieder geval niet aan bijgedragen. Onze economie is gebaseerd op het feit dat geld moet rollen. Geld is uiteindelijk gebaseerd op vertrouwen en als het vertrouwen door al die negatieve berichtgeving op grote schaal onderuit getrokken wordt, dan stopt geld eenvoudigweg te rollen.
Ik heb dan ook niet de behoefte gevoeld iets te schrijven over het hele crisisgebeuren, want hoe meer er over gezegd wordt, hoe meer de realiteit ervan benadrukt wordt en hoe meer deze zich verankerd en voorkomt dat geld gewoon gaat rollen.
Waarom dan toch dit schrijven. Ik was aangenaam verrast door de opstelling van de Finnen. Ik vond dit zo’n logische houding. Ik houd er altijd van om dingen simpel te houden en daarbij helpt het soms om dingen in een andere setting te plaatsen.
Finland en de Euro Crisis
Stel nu dat een paar verre buren bij je aankloppen voor geld, omdat ze de huur niet kunnen betalen. Wat zou je dan doen? Misschien zou je geld lenen, maar je zou dat alleen doen als je een bepaalde garantie zou krijgen over hoe je het terug zou krijgen, toch? Een onderpand zou ook een goede optie zijn. Zo van: als je me niet binnen 3 maanden hebt betaald, dan krijg ik je auto.
Bij goede vrienden zou je wellicht wat soepeler zijn en bij familie zou je wellicht helpen zonder er iets voor terug te vragen. Maar aan die bereidheid komt in de regel wel een einde als de hulpvraag chronisch is en het er niet naar uit ziet dat er verbetering voor de toekomst volgt. Dan komt er vaak een punt dat je ofwel stopt met helpen, ofwel garanties wilt hebben voor teruggave of voor het vermogen om het voortaan zelf op te lossen. Anders wordt het op gegeven moment natuurlijk financiële zelfmoord.
Ik was dan dus ook aangenaam verrast door de commotie die de Finnen hebben doen oplaaien en realiseerde me tegelijkertijd dat het ongelofelijk is dat zij de eerste zijn die het op die manier willen aanpakken, gewoon gezond financieel beleid, net zoals wanneer je geld aan je buren uitleent.
Ik hoop dat hiermee een nieuwe trend gezet is. Nederland levert per hoofd van de bevolking de hoogste bijdrage aan de EU, en als het geld nu goed besteed werd, dan valt daar wellicht nog mee te leven. Maar als het in een bodemloze put gegooid wordt, zonder garanties en goede afspraken, dan begin ik me toch wel te ergeren aan de extreme kosten voor parkeren in mijn woonplaats, aan de hoogte van het bedrag op mijn bonnetje als ik weer eens benzine getankt heb, enz. enz. Het geld voor de Euro crisis moet toch ergens vandaan komen? Datgene wat we ons natuurlijk nog kunnen afvragen is of we de Grieken zien als buren, goede vrienden of familie?
